Balikbayan Take-Home: Xtreme MagicSing

When you live abroad, it's a must na may sarili kang karaoke mic sa bahay lol. Aside from personal enjoyment, importante yan kapag may bisita ka sa bahay, pang-entertain kumbaga. Kaya naman ang isa sa agenda ko sa pag-uwi dito sa Pinas this year ay ang makabili ng Magic Sing hehe.

Most of our friends in Edmonton have this already, kaya siyempre nakikigaya kami. Ford and I are not bibo when it comes to karaoke singing, shy kami sa mga tao. Pero kapag kaming dalawa lang, kanta kami ng kanta haha!

Noon pa namin gustong bumili nito kaso nag-apartment lang kami the past 2 years. Sabi namin kapag nagkabahay na lang uli. At eto na nga, nakalipat na kami last November! =)

I knew that there are so many karaoke microphones now but I only wanted to buy in SM. Wala na akong energy na maghanap-hanap pa, saka mas credible for me ang nabibili sa mall kesa Lazada o Shopee.

While waiting for TanTan to finish his train ride in SM Marilao last May 1, ayun nakita ko ito. Yung presyo na lang talaga ang tiningnan ko haha. Less than Php15,000 so pwede na. Wala akong balak bumili ng mahal kasi nga hindi naman nga kami "pro" ng asawa ko sa kantahan.

When I asked the saleslady, parehas lang naman daw halos ang dalawang units na ito, wireless microphone lang yung mahal.  Lalo akong na-convince bilhin yung cheaper syempre. I asked the saleslady about their ongoing promo, less Php1,000 daw plus Php6,000-worth of hotel voucher (sa Ilocos at Baguio nga lang haha!). Then she suggested na sa May 23 daw, may 10% promo ang SM kaya malaking tipid din. Ayos, sabi ko babalik ako.

At syempre kelangan ko munang hingan ng pera ang asawa ko. My mother was volunteering to buy it for us kaso nahihiya na ako. Super dami na niyang gastos sa amin ni TanTan dito eh. Ford initially wanted me to get the cordless one, but I disagreed. Sobrang mahal na kako yun, doble ang halaga tapos "cord" lang ang difference. Ok na kako muna yung mura, we can always buy again next time kung magugustuhan namin.

A few days ago, a saleslady of another brand was convincing me to buy their product. Grand ang tatak (dating Wow daw). Their cheapest unit is more expensive than Magic Sing's so medyo turn-off ako (lol again). Pero medyo ginoogle ko pa rin kung ano ang mas ok. I also even asked a friend in Edmonton kung ano sa tingin niya ang ok based on their experience.

To cut the story short, Magic Sing won. So bumili na nga ako kahapon.

The salespersons were very happy with their sale hehe. Medyo madami nga raw bumibili nung Php14,900 unit lately, dinadala sa abroad. I think most nga ng bumibili ng karaoke microphones ay taga-abroad. Dito kasi Php500 lang ang rental ng videoke machine kapag may handaan so no need to buy your own.

This is the unit that I bought. Less Php500 lang pala ang summer promo nila. Yung Php1,000 discount is for the cordless one.

I only paid a total of Php12, 960. Not bad na rin. Sulit ang paga-antay ko ng May 23 kasi Php1,440 rin ang natipid ko.

And they were not kidding about the hotel vouchers! Meron talaga! The vouchers are valid for a year kaso kung kanino lang nakapangalan. I had the option to have it under a different name kaso sino naman. Kaloka, gusto ko tuloy mag-Baguio haha! Pero I wonder rin kung makakapag-book nga ba ako using these haha. Let's see.

Ayan, one item off my shopping list! Excited na akong gamitin ito kahit na na-info overload ako sa mga instructions na pinagsasabi nung saleslady. Oh well, bahala na ang asawa ko na magset-up nito. We don't have many friends yet in BC at hindi ko alam kung kelan kami magkakabisita sa bahay pero for sure masusulit pa rin ito. =)

Hello Kitty at 88-Peso Stores

I went to Trinoma last May 5, 2019 to meet with my girl friends. I intentionally came early for two reasons: (1) I commuted lang so kailangan umalis ako ng maaga pa para hindi pa masyadong mainit, and (2) I wanted window shop and visit my favorite stores na wala sa SM Marilao (lol). First time ko kasing lumuwas noon sa Manila simula nang dumating ako noong April 9, would you believe?

On top of my list ng stores na gusto kong puntahan ay ang dalawang 88-peso stores syempre:

Japan Home. Oh how I wish mayroong Japan Home sa Canada!

Their branch in Trinoma is not that big. I wonder kung saan kaya yung talagang malaki at nang madayo ko.

I was surprised na ang dami-dami na nilang hello kitty items! Sobra-sobrang pagpipigil ang ginawa ko kasi nga maliit lang naman ang bahay namin at wala akong paglalagyan sa kanila. Sinabi ko talaga sa sarili ko na ang mga bibilhin ko lang sa Pinas ay yung talagang magagamit ko.

Saka syempre, budget na rin. Pahamak kasi ang mga stores na ganito. Akala mo mura lang pero kapag medyo napadami ka ng dampot eh wasak din ang wallet mo. Php88 x 5 items = Php440 na rin!

Pero pag-iisipan ko pa rin kung bibili ako ng ilang kitchen items para maaliw naman ako sa pagluluto lol.

Daiso. Ahhhh, Daiso! You never fail to thrill me! Medyo pangit lang ang location mo sa Trinoma (nasa loob ng True Value) kaya hindi ka masyadong napapasok ng tao.

I was shocked na may isa na rin silang wall dedicated to Hello Kitty. I mean, may mga kitty na dati sa Daiso pero hindi ganito kadami. Sana may ganito rin sa Daiso Canada waaaah!

Ito yung cosmetics line nila na nakikita ko dati pa sa mga vlogs.

Hmm, pagi-isipan ko kung bibili ako later on ng kahit isang piraso lang. Try ko rin pumunta sa mas malaking branch ng Daiso.

I was such a good girl. Isa lang ang nabili ko. I am very happy kasi magagamit ko talaga ito! I got this for Php188.

I love love love Hello Kitty! I am almost 40 pero talagang gusto ko pa rin siya hehe. I'll do a haul later of all the Hello Kitty stuff na mabibili ko this Pinas vacation ko. =)

Cherry Blossoms in Trinoma

I wasn't able to take selfies with cherry blossoms in Vancouver this spring. Pauwi na kasi kami sa Pinas noon and we were so busy shopping, packing, and all. Last year naman, nasa Pilipinas din kami ng March to April kung kelan peak ng cherry blossoms.

Kaya sobrang saya ko nang makakita ako ng maraming cherry blossom trees sa Trinoma, malapit sa Landmark Supermarket Extension. Syempre fake lang pero na-happy na rin ako haha!

O di ba, pwede na? Mukhang totoo na rin lol.

Bihira na akong mag-selfie pero hindi ko talaga na-resist magpeechur-peechur. Wala na akong kebs kahit pagtinginan pa ako ng mga tao haha!

Next year, I promise to go to the best cherry blossom sites in Vancouver. Goal ko talaga yun this year kaso hindi talaga kinaya ng schedule eh. Sana lang talaga pumayat na ako uli para maganda sa picture hehe. #asapa

Philippine Election 2019

May 13, 2019. Nathan and I accompanied Lola to the nearby elementary school to vote. Ako lang sana ang sasama pero nagising ng maaga ang bagets kaya nagdrama na ayaw daw niyang maiwan sa bahay.

We started walking (toward school) past 7am. Ang init na grabe. Mamoosh said na kung medyo tinanghali pa akong nakaligo eh hindi na siya boboto kasi sobrang init na nga. Pero syempre kahit na hindi ko talaga forte ang gumising ng maaga eh nag-insist ako na samahan siya, para nga maengganyo siya lalong bumoto at makapag-observe observe na rin ako. Matagal-tagal na rin kasi akong hindi nakakaboto. Last year nagkaroon ng barangay election (I was also here in Pinas) at pwedeng-pwede pa sana akong bumoto kaso hindi na lang. Wala rin naman kasi akong/kaming kilala ni isa sa mga kandidato so useless lang kasi talagang manghuhula lang ako/kami.

Hindi pa gaanong maraming tao nang dumating kami at around 7:30am. Kaso hindi pa ready yung table kung saan mo puwedeng itanong kung saan ang presinto mo so I did a room-to-room check. May mga nakapost naman na list sa may pinto ng classrooms.

And as expected, nasa listahan pa ako. Gosh, I was so tempted to vote! I felt that my country needs my vote now more than ever. Pero siyempre hindi ko ginawa kasi nga Canadian citizen na ako. I just hoped na wala sanang ibang gumamit ng balotang para sa akin.

Walang masyadong tao sa labas, yun pala nasa loob na ng classrooms at naga-antay na makaboto. As in punung-puno na ang mga presinto. I felt bad for those people kasi nga sobrang init na at siguradong tatanghaliin na sila doon. We were lucky because Mamoosh is a senior citizen. May priority line for the oldies kaya medyo napabilis. Medyo nag-antay pa rin siya ng 25 minutes bago nakaboto.

It was Nathan's first time to step in a Philippine school, aliw na aliw siya. Ibang-iba nga kasi ang schools dito kumpara sa Canada.

Mamoosh was done voting at around 8:10am. I was happy na nandito kami ngayon sa Pinas kasi nga nasamahan namin siya. I will feel bad kung mag-isa lang siyang boboto o hindi siya boboto.

Post-Election Thoughts

Three hours pa lang after matapos ang botohan eh alam ko na na wala sa mga binoto ni Mamoosh ang papasok sa Magic 12. I actually gave her a list of who to vote kasi hiningan niya ako. I was so disheartened. Middle-class sentiment, I know. I felt bad for our country, feared for the future of our younger generations. I've never been this so disappointed in politics sa totoo lang.

Admittedly, ang unang pumasok sa utak ko nang una kong makita ang partial result for senators ay: "Syet, buti na lang Canadian na kami!" There was a part of me na relieved kasi kung tutuusin, hindi na kami makakasama sa sinking ship that is the Philippines. Pero syempre hindi naman ako talaga selfish. Kung maayos man ang kinalalagyan ko ngayong bansa, gusto ko rin na maayos ang bansang pinagmulan ko at kinalalagyan ng pamilya at mga kaibigan ko. Kaya nga sobra-sobrang ang pagkadismaya ko sa resulta ng eleksyong ito eh.

Eighty percent of Filipinos belong to the lower class. Nakakalungkot kasi hanggang may mga Pilipinong kapos sa pinag-aralan, may boboto at boboto sa kandidatong gwapo lang (kahit na magnanakaw). Hanggang may Pilipinong kumakalam ang sikmura, may boboto sa kandidatong namimili ng boto sa halagang limang daan. Iyan nga siguro ang "resbak" ng mahihirap sa minorya ng Pilipinong medyo nakaangat sa buhay at antas ng edukasyon.

Sa totoo lang, hindi ko na alam ang gagawin sa Pinas. Nawawalan na ako ng pag-asa. SINKING SHIP -- yan na talaga ang tingin ko. Sana lang talaga mali ako.